Όλα για το έδαφος στη χώρα και πώς να το βελτιώσουμε

Όλα για το έδαφος στη χώρα

Το έδαφος είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που καθορίζουν την κατάσταση των φυτών. Επομένως, η παραγωγικότητα εξαρτάται άμεσα από τη σύνθεσή της. Μέγεθος σωματιδίων, οξύτητα, ποσότητα χούμου, παρουσία μικροοργανισμών – όλα αυτά καθορίζουν την επιτυχία της κηπουρικής και της κηπουρικής. Έχοντας δώσει αρκετή προσοχή στο έδαφος στη χώρα, μπορείτε να λύσετε ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων και να αλλάξετε ριζικά τη φύση και την επιτυχία της κηπουρικής.

Περιεχόμενο

• Ποια είναι τα εδάφη
• Πώς να αλλάξετε την οξύτητα του εδάφους
• Πώς να δημιουργήσετε ένα εύφορο στρώμα εδάφους

Ποια είναι τα εδάφη

• Αμμος

Το άλλο τους όνομα είναι πνεύμονες. Υπάρχουν λίγα σωματίδια ορυκτών και χούμος σε τέτοια εδάφη, επομένως είναι εύκολο να επεξεργαστούν, αλλά συγκρατούν το νερό ανεπαρκώς και δεν είναι ιδιαίτερα γόνιμα, επειδή τα θρεπτικά συστατικά ξεπλένονται συνεχώς από αυτά. Η καλλιέργεια φυτών υπό τέτοιες συνθήκες απαιτεί πολύ συχνή λίπανση. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να εργαζόμαστε στη μηχανική σύνθεση αμμώδους εδάφους στη χώρα και να αρχίζουμε να προσθέτουμε τακτικά στοιχεία δέσμευσης και συμπίεσης σε αυτήν, όπως άργιλος και αλεύρι τρυπανιών, τύρφη. Η προσθήκη χούμου και λιπασμάτων συμβάλλει στην αύξηση του αριθμού των μικροοργανισμών, οι οποίοι επηρεάζουν επίσης ευνοϊκά την κατάσταση του εδάφους. Εκτός από αυτά τα μέτρα, απαιτείται επίσης περιοδική επικάλυψη με ορυκτά..

• Αμμώδης αργαλειός

Τέτοια εδάφη είναι κοντά σε αμμώδη, αλλά είναι καταλληλότερα για την καλλιέργεια φυτών. Η χημική τους σύνθεση είναι ισορροπημένη και είναι πιο πλούσια σε μικροοργανισμούς. Η καλή ικανότητα υγρασίας και η αναπνοή εμποδίζουν την έκπλυση των θρεπτικών ουσιών και εξασφαλίζουν την παράδοσή τους στις ρίζες, η ξήρανση περιορίζεται στο ανώτερο στρώμα, δεν εμφανίζεται το χαρακτηριστικό σχηματισμού κρούστας των αργίλων. Ζεσταίνουν επίσης εύκολα. Οι βρόχοι συνήθως βελτιώνονται εφαρμόζοντας τύρφη, κοπριά και μια μικρή ποσότητα ορυκτών λιπασμάτων.

• Πηλός

Τέτοια εδάφη ονομάζονται επίσης βαριά. Πολύ μικρά σωματίδια τα σχηματίζουν, τα οποία κολλάνε μεταξύ τους και σχηματίζουν ιξώδη μάζα, δύσκολο να επεξεργαστούν. Μια ενοχλητική διάσπαση των σβόλων που προσκολλώνται σε ένα ελικόπτερο είναι μια κοινή πολλή κηπουρός που εργάζεται σε πηλό έδαφος. Δεδομένου ότι τα σωματίδια γειτνιάζουν πολύ μεταξύ τους, η κίνηση του αέρα μεταξύ τους είναι επίσης δύσκολη, οι οργανικές ουσίες αποσυντίθενται ελάχιστα και οι μικροοργανισμοί είναι λίγοι. Επομένως, τα πήλινα εδάφη είναι επίσης φτωχά..

Παραδόξως, αλλά στο πηλό έδαφος, τα φυτά υποφέρουν από έλλειψη υγρασίας. Φαίνεται: το υπόστρωμα συγκρατεί νερό, τι άλλο χρειάζεται; Ωστόσο, λόγω της πολύ σφιχτής προσκόλλησης των σωματιδίων, το νερό δεν κινείται καλά μέσα στο πηλό έδαφος, και απλά δεν φτάνει στα φυτά. Επιπλέον, οι ρίζες υποφέρουν επίσης από χαμηλές θερμοκρασίες. Το κλειστό στρώμα πηλού θερμαίνεται ελάχιστα και τα χαμηλότερα στρώματα παραμένουν κρύα. Επιβραδύνει επίσης όλες τις βιολογικές διεργασίες και τις χημικές αντιδράσεις..

Η αύξηση της γονιμότητας του εδάφους από πηλό συνίσταται κυρίως στο να της χαθεί μια πιο χαλαρή δομή. Για να το κάνετε αυτό, φτιάξτε τύρφη και άμμο. Προσθέτοντας 30-40 κιλά άμμου ανά τετράγωνο. Το m αυξάνει σημαντικά τη θερμική αγωγιμότητα, την υγρασία, την ευκολία επεξεργασίας. Επιπλέον, είναι χρήσιμο να προσθέσετε κοπριά και λίπασμα, αυτό θα αυξήσει τον πλούτο σε θρεπτικά συστατικά σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, τα αργιλώδη ορυκτά εδάφη, κατά κανόνα, δεν χρειάζονται λίπανση ορυκτών. Ωστόσο, ο πηλός μπορεί να ποικίλλει σημαντικά στη χημική σύνθεση, επομένως η ειδική ανάλυση είναι κατάλληλη σε ορισμένες περιπτώσεις..

• Λασπώδης

Σύμφωνα με τις ιδιότητές τους, καταλαμβάνουν μια ενδιάμεση θέση μεταξύ άμμου και πηλού, ενώ διαθέτουν τις καλύτερες ιδιότητες και των δύο. Είναι η καλύτερη επιλογή για κηπουρική και κηπουρική, έχουν καλό σπόρο και άμορφο, υποβάλλονται σε επεξεργασία εύκολα και διατηρούν τη δομή τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η εισαγωγή οργανικών λιπασμάτων σε τέτοιο έδαφος είναι απαραίτητη μόνο για τη διατήρηση της γονιμότητάς του και τα ορυκτά λιπάσματα δεν απαιτούνται καθόλου. Εάν υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με αυτό, τότε μπορεί να γίνει μια ειδική βιοχημική ανάλυση..

• Βραχώδης

Αυτή η επιλογή είναι σχετικά σπάνια και απαιτεί τεράστια προσπάθεια για να επιτευχθεί μια καλή συγκομιδή. Ωστόσο, οι κάτοικοι πολλών ορεινών περιοχών έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο στην καλλιέργεια των εδαφών τους. Άρα το θέμα δεν είναι απελπιστικό. Πρώτον, ένας τέτοιος ιστότοπος απαλλάσσεται από τις μεγαλύτερες πέτρες. Στη συνέχεια, η εύφορη γη εισάγεται ή δημιουργείται εδώ και αρκετά χρόνια από λίπασμα, τέφρα και πράσινη κοπριά. Εάν η τοποθεσία είναι κεκλιμένη, τότε σχηματίζονται βεράντες, μειώνοντας τις αρνητικές επιπτώσεις του καιρού και της διάβρωσης του εδάφους.

• Τύρφη

Το κύριο μειονέκτημα των εδαφών είναι η έλλειψη αζώτου. Επιπλέον, έχουν την ικανότητα να απορροφούν και να συγκρατούν το νερό σαν σφουγγάρι, οπότε πρέπει να αλλάξετε όχι μόνο τη χημική τους σύνθεση, αλλά και τη δομή τους. Ως εκ τούτου, η βελτίωση αυτού του εδάφους ξεκινά με την εισαγωγή χονδροειδούς άμμου ή αργίλου. Στη συνέχεια, είναι απαραίτητο να προσθέσετε λιπάσματα φωσφόρου-ποτάσας για να αυξήσετε την περιεκτικότητα αυτών των στοιχείων. Και τέλος, το τύρφη εμπλουτίζεται με συστατικά πλούσια σε μικροοργανισμούς. Μπορεί να είναι κοπριά, λίπασμα ή ειδικά μικροβιολογικά παρασκευάσματα.

Πώς να αλλάξετε την οξύτητα του εδάφους

Ένας άλλος δείκτης που πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τη δημιουργία ενός κήπου ή ενός φυτικού κήπου σε ένα εξοχικό σπίτι είναι η οξύτητα του εδάφους. Αυτός ο δείκτης προσδιορίζεται από την παρουσία ιόντων υδρογόνου και υποδεικνύεται ως pH. Υπάρχουν όξινα εδάφη (pH = 3-5,5), ουδέτερα και αλκαλικά (με υψηλό pH = 7,5-9). Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει ιδανική οξύτητα. Κάθε φυτό έχει τις δικές του ατομικές προτιμήσεις. Και αν οι περισσότεροι κηπουροί είναι αναστατωμένοι όταν μάθουν ότι είναι ιδιοκτήτες όξινων εδαφών, οι λάτρεις των ερείκων θα είναι μόνο χαρούμενοι, γιατί διαφορετικά θα πρέπει ακόμη και να ποτίσετε αυτά τα φυτά βάλτων με οξύ.

Η πιο ευέλικτη γκάμα εδαφών είναι από ασθενώς όξινο έως ελαφρώς αλκαλικό. Για να προσδιορίσετε αυτόν τον δείκτη, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις υπηρεσίες βιοχημικών εργαστηρίων, να αγοράσετε ένα σύνολο χαρτιών litmus ή απλώς να παρακολουθήσετε τον ιστότοπό σας. Η αλογοουρά, η οξαλίδα και τα βρύα είναι δείκτες υψηλής οξύτητας, και το larkspur και η μουστάρδα θα δείξουν ένα αλκαλικό περιβάλλον.

Η οξύτητα του εδάφους μπορεί να αλλάξει χρησιμοποιώντας απλούς χειρισμούς. Στην περίπτωση αλκαλικής αντίδρασης, προκειμένου να μειωθεί λίγο το pH, χρησιμοποιούν βαθύ όργωμα με την προσθήκη γύψου – θειικού ασβεστίου. Οι καλλιέργειες ορισμένων siderates, όπως, για παράδειγμα, η άλφα, δίνουν επίσης καλά αποτελέσματα. Το έδαφος μπορεί να αποξειδωθεί προσθέτοντας πρόσθετα που βελτιώνουν το ρΗ, όπως αλεύρι δολομίτη, ασβέστη σε φέτες ή τέφρα ξύλου. Συνιστάται να πραγματοποιηθεί αυτή η διαδικασία σταδιακά, ξεκινώντας από περίπου 10 κιλά ανά εκατό τετραγωνικά μέτρα. Και από τα siderata, η φύτευση του λούπινου θα βοηθήσει στην αύξηση του pH..

Πώς να δημιουργήσετε ένα εύφορο στρώμα εδάφους

Τι καθορίζει τη γονιμότητα του εδάφους; Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν αυτό το χαρακτηριστικό, από το κλίμα έως τη σύνθεση των εδαφικών ζώων. Υπό φυσικές συνθήκες, το έδαφος σχηματίζεται για δεκαετίες και αιώνες. Προφανώς, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του καλοκαιριού δεν είναι έτοιμοι να περιμένουν τόσο πολύ, οπότε υπάρχουν πολλοί τρόποι αύξησης της γονιμότητας του εδάφους σε λίγα χρόνια. Επιπλέον, η γη χρειάζεται ξεκούραση και αποκατάσταση ακόμη και μετά την καλλιέργεια καλλιεργειών, ειδικά αν έχει τροφοδοτήσει ετήσια για αρκετά χρόνια στη σειρά που απορροφούν θρεπτικά συστατικά πολύ έντονα. Μερικά απλά μέτρα βοηθούν στη δημιουργία και διατήρηση ενός υψηλού επιπέδου γονιμότητας του εδάφους και στην απόκτηση μιας πλούσιας καλλιέργειας χωρίς χημικά..

• Σωστή εναλλαγή καλλιεργειών, η κύρια αρχή της οποίας είναι ότι σχεδόν κάθε ετήσια καλλιέργεια μπορεί να καλλιεργείται στον ίδιο τόπο όχι περισσότερο από μία φορά κάθε 4 χρόνια. Η εναλλαγή των καλλιεργειών γίνεται λαμβάνοντας υπόψη τη συμβατότητά τους. Έτσι, για παράδειγμα, τα χόρτα δεν φυτεύονται μετά από καρότα και αγγούρια και κολοκύθα – μετά από ντομάτες.
• Η χρήση σκουληκιών. Αποδεικνύεται ότι αυτά τα ζώα έχουν ήδη λάβει το καθεστώς του εξημερωμένου και έχουν γίνει τόσο αξιόπιστοι φίλοι του ανθρώπου όσο και στην αρχαιότητα – ένα άλογο. Η χρήση των υποείδων Καλιφόρνιας γαιοσκώληκα επιτρέπει σε λίγους μήνες να επεξεργαστεί μια τεράστια ποσότητα οργανικών σε υψηλής ποιότητας μαύρη γη.

• Η εφαρμογή φυσικών λιπασμάτων. Αυτή η μέθοδος έχει δοκιμαστεί για χιλιάδες χρόνια: η κοπριά, το λίπασμα και η τέφρα εξυπηρετούν από καιρό πιστά τους αγρότες. Ένα ιδιαίτερα καλό αποτέλεσμα θα επιτευχθεί εάν συνδυάσετε τη λίπανση με την ανάπαυση – μην φυτέψετε τον κήπο όλη την εποχή και, ταυτόχρονα, τον επεξεργαστείτε ως συνήθως. Για την επόμενη σεζόν, ένα τέτοιο κρεβάτι μπορεί να δώσει μια καλή συγκομιδή ακόμη και για τις πιο απαιτητικές καλλιέργειες..
• Σπορά φυτών siderat. Αυτά περιλαμβάνουν κυρίως ετήσια που έχουν τη δυνατότητα να συσσωρεύουν μεγάλη ποσότητα αμύλου, πρωτεΐνης και αζώτου. Τα συνηθέστερα χρησιμοποιούμενα siderates ανήκουν στις οικογένειες των οσπρίων (τριφύλλι, μπιζέλια, λούπινα, φασόλια), σταυρανθή (μουστάρδα, βιασμός, ραπανάκι, κολζά), δημητριακά (σιτάρι, βρώμη, σίκαλη). Το φθινόπωρο, αυτά τα φυτά κόβονται και δεν συγκομίζονται, αλλά σκάβονται, εμπλουτίζοντας έτσι το έδαφος.

Η κηπουρική και η κηπουρική στη χώρα μπορούν να αποδοθούν με ασφάλεια σε ένα από τα πιο κοινά παραδοσιακά επαγγέλματα. Και δεν υπάρχει λόγος να αναζητήσουμε κάποιες υπερσύγχρονες αγροτεχνικές μεθόδους καλλιέργειας εδαφών και αύξησης της γονιμότητάς τους. Απλές και πολύ γνωστές μέθοδοι εμπλουτισμού του εδάφους θα σας επιτρέψουν να αποκτήσετε μια καλλιέργεια που δεν είναι μόνο πλούσια, αλλά και υγιής.